Złącze elektrody grafitowej musi znajdować się powyżej korpusu elektrody, dlatego złącze ma niższy współczynnik rozszerzalności cieplnej i wyższy współczynnik rozszerzalności cieplnej niż elektroda.
Na szczelne lub luźne połączenie pomiędzy złączem a otworem na śrubę elektrody wpływa różnica rozszerzalności cieplnej pomiędzy złączem a elektrodą. Jeżeli osiowy współczynnik rozszerzalności cieplnej złącza przekracza współczynnik rozszerzalności cieplnej elektrody, połączenie zostanie poluzowane lub poluzowane. Jeżeli wspólny południkowy współczynnik rozszerzalności cieplnej znacznie przekracza współczynnik rozszerzalności cieplnej otworu na śrubę elektrody, otwór na śrubę elektrody będzie poddany naprężeniu rozszerzającemu. Na różną rozszerzalność cieplną złącza i otworów elektrody wpływa rozkład temperatury wewnętrznej (CTE) i przekrój poprzeczny dwóch materiałów grafitowych, a ten gradient temperatury jest funkcją stopnia szczelności. Jeżeli na początku rezystancja styku interfejsu jest wysoka, jest to spowodowane obecnością na powierzchni styku proszku wapiennego (pyłem), uszkodzeniem końcówki, złym połączeniem lub wadami technologicznymi, które powodują większy prąd w złączu, co skutkuje przegrzaniem złącza, ciśnienie powierzchniowe na złączu zależy od ciśnienia tarcia pomiędzy dwoma elementami, ale współczynnik rozszerzalności cieplnej jest również czynnikiem, którego nie należy lekceważyć.
W praktyce temperatura złącza jest zawsze wyższa niż temperatura elektrody w tym samym położeniu poziomym. Wraz ze wzrostem temperatury zarówno elektroda, jak i złącze powodują rozszerzanie liniowe. To, czy elektroda i złącze pasują do siebie, często zależy od tego, czy współczynnik rozszerzalności cieplnej złącza elektrody pasuje, czy nie.
Chociaż nie ma rzeczy doskonałej na świecie, firma Hexi carbon stara się uwzględnić różne czynniki podczas produkcji złączy elektrod grafitowych, aby osiągnąć jak największą perfekcję i maksymalnie poprawić jakość produktu.
Czas publikacji: 26 kwietnia 2021 r